پرورش کبوتر

بهترین روش نگهداری کبوتر این است که جوجه ها را از سنین پایین برای نگهداری انتخاب نمایند تا به محل و جایگاه خود عادت کنند. این کبوترها را می توان در سنین 5 تا 7 ماهگی به جفت گیری انداخت ، چرا که به بلوغ جنسی رسیده اند .البته بهتر است که یکی دو ماه دیگر صبر نمود تا کبوترها به بلوغ جسمی نیز برسند.باید توجه داشت که هر قدر وزن  جوجه ها سنگین تر باشد به همان نسبت دیرتر بالغ می شوند. به منظور جفتگیری باید کبوترهای نر و ماده را در کنار هم قرار داد، تا به هم عادت کنند. کبوترهای نر فقط یک جفت برای خود برمیگزینند و نباید کبوترهای نر را در یک جا با هم گذاشت. هرچند که تشخیص کبوتر نر و ماده از هم کمی مشکل است، اما پس از مدتی می توان آنها را از هم تمیز داد چه این که کبوترهای نر، سری بزرگ تر و صدایی مشخص تر دارند در حالی که کبوترهای ماده ظریف تر و آرام تر هستند. جفت گزینی بین کبوتر نر و ماده ممکن است به طور طبیعی اتفاق بیفتد و چه بسا به طور مصنوعی با دخالت پرورش دهنده صورت پذیرد، که در این صورت، کبوتر نر و ماده ای را به مدت 10 تا 14 روز در یک جا کنار هم قرار میدهند تا به هم عادت کنند. بعد از این که کبوتر ماده ای، نری را به عنوان جفت برگزید و اعلام آمادگی جنسی و همزیستی نمود، او و سایتها در تخمدان شروع به رشد کرده و پس از تقریباً 4/5 روز اوولاسیون انجام گرفته و مدت کوتاهی بعد از آن جفتگیری و انتقال اسپرم صورت می گیرد. تقریباً 40 تا 44 ساعت پس از زمان جفت گیری در ساعات بعد از ظهر اولین تخم و دو روز بعد نیز در حوالی ظهر دومین تخم گذاشته می شود. در کبوترها بر عکس سایر طیور گذاشتن فقط دو تخم از لحاظ ژنتیکی تثبیت شده و هیچ گاه افزایش یا کاهش ندارد. تخم کبوترها حدوداً 20 گرم وزن و 4 سانتی متر طول و 2/5 سانتی متر پهنا و رنگی سفید دارند. نسبت زرده به وزن تخم با 19 درصد در بین سایر طیور در کمترین حد است، ولی پوسته اهکی با 10 درصد اختلافی با دیگر طیور ندارد.لانه سازی با همکاری هر دو جنس ، 2 تا 3 روز قبل از تخم گذاری آغاز می گردد و تا پس از آن نیز ادامه می یابد.پس از 17 تا 18 روز جوجه ها از تخم خارج شده و به ندرت هر دو جوجه با هم متولد می شوند.فاصله زمان تولد دو جوجه اغلب 12 تا 24 ساعت است.جوجه ها در موقع تولد کاملا لخت هستند و حدودا پس از یک هفته پر هایشان نیشی می زنند. جوجه ها باید تا 6 هفتگی توسط مادران تغذ یه شوند. در 4 تا 5 روز اول تولد غذای جوجه ها را، شیرابه چینه دان تشکیل می دهد. این شیرابه بسیار مغذی بوده و توسط سلول های چین خورده سطحی چینه دان ترشح می شود. هورمون پرولاکتین، سلولهای چینه دان را تحریک به ترشح شیرابه می نمایند. ترشح شیرابه تا 8 روز پس از تولد جوجه ها نیز می تواند ادامه یابد. معمولاً از روز پنجم به بعد تغذیه جوجه ها با غذایی که خود پدر و مادر می خورند آغاز می گردد. جفتهای بسیار مرغوب، زمانی که سن جوجه هایشان به 2 تا 3 هفتگی رسید، لانه دیگری را آماده تخم گذاری می کنند. این چنین کبوتر ماده ای، مجدداً تخم گذاشته و بر روی آن میخوابد و جوجه های خود را نیز تا چهار هفتگی تغذیه نموده و مورد مراقبت قرار می دهد. پس از پایان 4 هفتگی و حداکثر 6 هفتگی جوجه کبوترها خود به خوردن غذا اقدام می کنند. کبوترهای نر در خوابیدن بر روی تخمها به کبوترهای ماده کمک می نمایند و معمولاً کبوترهای نر از هنگام ظهر تا هنگام شب بر روی تخم ها می خوابند. در حالی که کبوترهای ماده باقیمانده شب و روز را روی تخم می خوابند. در صورتی که جوجه کبوترها در روزهای اولیه زندگی، پدر و مادر خود را از دست بدهند، باید به جایگاه کبوترهای دیگری که دارای جوجه های هم سن و سال هستند، منتقل شوند و یا اینکه اقدام به تغذیه مصنوعی آنها نماییم، جهت انجام این کار باید اقدام به له کردن دانه ها و تخمیر آنها به منظور تغذیه جوجه ها نمود. در سن چهار هفتگی جوجه ها از لحاظ تغذیه به خود متکی می گردند و در همین سان به بازار فروش عرضه می شوند. اما جوجه هایی را که قرار است برای پرورش، نگهداری شوند باید در جایگاه ویژه ای که گنجایش 45 تا 60 کبوتر را دارد، نگهداری کرد تا هنگام جفتگیری آنان فرا رسد و بتوان هر جفت از آنان را در لانه هایی جداگانه قرار داد. دوره نگهداری کبوترهای پرورشی به طور متوسط 5 سال بوده و قطعه جوجه در سال را مناسب و بین 16 تا 20 قطعه را بسیار خوب به شمار می آورند. موفقیت در این امر، بستگی به تعداد تخم گذاشته شده، جوجه های متولد شده و سرزندگی و سلامت جوجه ها دارد.

تعداد تخمها با فاصله زمانی دو پریود تخم گذاری رابطه داشته که بین 26 تا 45 روز در نوسان است. فصل نیز به نوبه خود در این مورد بی تاثیر نبوده، چنانکه در پائیز و در حین توالک رفتن پرنده، این فاصله طولانی تر از بهار می باشد. حداکثر رکورد تخم در سال 24 عدد است، به عبارتی هر ماه یک جفت. درصد باروری در کبوترها 85 تا 95 درصد و میزان جوجه در آوری 80 تا 85 درصد است (ناظر عدل 1375).

 

منبع : chicken-device